9.

Nie ma bardziej raniącej formy tekstu jak notka encyklopedyczna.

W swojej lakoniczności potrafi spłycić najwzlośniejsze tematy, zminimalizować największą wielkość, spłaszczyć najpełniejsze piękno  i sprofanować wszelkie sacrum.  Życie każdego człowieka ogranicza do nawiasu, czterech cyfr i myślnika. Wynalazła pierwiastki, napisał etiudę, zabił jedenaście milionów ludzi, a informacja, niezależnie od czynu jest zawsze zestawem orzeczenie+przydawka, opcjonalnie, jeśli miejsce pozwoli, +dopełnienie. A miejsce w encyklopedii, wprost proporcjonalnie do wydłużającego się czasu istnienia gatunku ludzkiego, maleje. Aż strach pomyśleć, co będzie za kilkaset lat, kiedy sławnych ludzi urodzi się i umrze jeszcze więcej, do tego okażą się być płodniejsi w dokonaniach, liczba dopełnień drastycznie wzrośnie, marginesy popękają, a grube karty ksiąg będą ciężkie od suchych faktów. Może stworzą komisję , która dokona selekcji, zdecyduje o kim warto pisać notki. W ten sposób ludzkość ostatecznie osiągnie kolejny stopień bestialstwa - eugenika post mortem. Pozbawią ich prawa do notki, a w dalszej perspektywie prawa do pamięci. Być może problem rozwiążą w sposób humanitarny, tworząc nowomowę encyklopedyczną, składającą się z symboli, pojedynczych liter i cyfr. Wtedy już zupełnie będziemy mogli pożegnać się z jakimikolwiek wartościami czy sentymentami. O osobowości bohatera, który żył i tworzył pięć lat temu, będziemy wiedzieć tyle, co o upodobaniach prapraprasłowiańskich władców.

Gdyby jednak chciano zadowolić miłośników detali, encyklopedie stałyby się wielkim spisem dziejów, składając się z niezliczonej ilości tomów. Przykładowo by odnaleźć najważniejsze informacje o Marii Skłodowskiej - Curie, trzeba by było przebić się przez stos niuansów - jej ulubiony kolor, zabawne anegdotki z liceum, pierwsze miłości, osiemnaste urodziny, życie studenckie, relacje bliskich, grupę krwi, rozmiar stopy, biustu, obwód talii…. I z encyklopedii zrobiłaby się gazeta plotkarska…..

Lakoniczne notki są jednak super.